چندمطلب وشعرزیبا

نردبان این جهان ما و منی است

عاقبت این نردبان افتادنی است
لا جرم آنکس که بالاتر نشست

استخوانش سختتر خواهد شکست
*********************************************
یا رب تو زمانه را دلیلی بفرست

نمرودان را پشه چو پیلی بفرست
فرعون صفتان همه زبر دست شدند

موسی و عصا و رود نیلی بفرست
*********************************************
شاها زدعای مرد آگاه بترس

وز سوز دل آه سحرگاه بترس
بر لشگر و بر سپاه خود غره مشو

از آمدن سیل به ناگاه بترس
**********************************************



میعادگاه
ایرج جنتی عطایی

تو به خود نگاه می کنی
آینه سیاه می کنی
پرده بر ترانه می کشی
پنجره تباه می کنی
من ، ستاره آه می کشم
دست روی ماه می کشم
نوازشِ نسیم می کنم
روی شب نگاه می کشم
تو، با گلوله و من، با گل
تو، با شلیک و من، با آواز
تو، زردِ نفرت، کبودِ کین
من، سرخِ عشق و سبزِ پرواز
کسبِ تو، قتلِ گل و شبنم
اعدامِ باد و نور و دریا
کارِ من کشتِ چراغ و دف
تیمارِ رنگ و رقص و رویا!
میعادگاهِ ما:
انسان و آبادی
تاریخِ آینده
میدانِ آزادی!

وطن

نام جاوید وطن

صبح امید وطن

جلوه کن در آسمان

همچو مهر جاودان

وطن ای هستی من

شور و سرمستی من

جلوه کن در آسمان

همچو مهر جاودان

بشنو سوز سخنم

که هم آواز تو منم

همه جان و تنم

وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

بشنو سوز سخنم

که نوا گر این چمنم

همه جان و تنم

وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

همه با یک نام و نشان

به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان

به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان

ز صلابت ایران جوان

ز صلابت ایران جوان

ز صلابت ایران جوان