بالاخره تصمیمم راگرفتم ووبلاگم راراه انداختم.خیلی وقته که یادداشت می نویسم،امامنم مثل هرکسی دوست دارم آنچه که فکرکرده وبه زبان وقلم می آورم دیگران هم بدانندوبخوانند واحیانانظرشان رادرمورداین مطالب بیان کنند.
من از8سالگی وکلاس دوم شروع به مطالعه غیردرسی کردم.ازمجله دنیای ورزش شروع کردم.هرهفته باکلی خواهش وتمناوگاهی گریه20تومان ازمادرم می گرفتم آن راخریده و می خواندم.بعدازمدتی شروع به خواندن روزنامه کردم.البته آن زمان تعدادروزنامه هامحدودبود وخلاصه می شدبه کیهان واطلاعات وجمهوری اسلامی.بعدهم سلام آمدوسپس همشهری و بعدایران.مدت کوتاهی هم پیام دانشجوی آقای طبرزدی آمدکه خیلی زودتوقیف شد.ازسال76 هم همزمان باروی کارآمدن دولت هفتم وحاکم شدن نشاط وامیدوآزادی نسبی درجامعه بهارمطبوعات هم شروع شد.ازاین زمان من هم واردبحثها سپس دردوران دانشجویی وارد فعالیتهای سیاسی شدم که تاکنون هم ادامه دارد.
اما درهمه این سالهایک ضعف بزرگ داشته ام وآن ضعف نوشتن است.همیشه تحلیلهای خوب ونظرات جامعی درموردموضوعات مختلف ارایه کرده ام امادر پیاده کردن آنهاروی کاغذآنطورکه بایدوشایدوآنچنان که دوست داشتم موفق نبودم.امااکنون به جایی رسیدم که احساس می کنم بایدبنویسم.باتوجه به فضای جامعه وعلاقه برای بیان دیدگاههاوارایه نظراتم به دیگران راهی جزنوشتن آن هم دروبلاگ پیش روی خودم نمی بینم.
برخودلازم می دانم درشروع این تجربه جدیدبه دلیل ضعفهای موجوددرنوشته هابه هرشکل نگارشی وادبی وجمله بندی ونوع بکاربردن کلمات وفعلهاو...ازهمه خوانندگان پوزش بخواهم.امیدوارم بازیادنوشتن وتمرین مشکلم برطرف شود.نوشته هایم چون بیان دغدغه هایم است همه موضوعات رادربرمی گیرد.البته به دلیل سیاسی بودنم موضوعات سیاسی را بیشتر.امیدوارم ازطریق این دل نوشته ها دوستان موافق ومخالف تازه ای پیداکنم وبادوستان سابق مجدداارتباط برقرارکنم.
ازهمه عزیزانی که این وبلاگ رابرای مطالعه انتخاب می کنندتقاضامی کنم نظرخودشان را درموردمطالب آن ابرازکرده ونقاط ضعف رانیزبیان کنندتادررفع آن تلاش کنم.
پیشاپیش متشکرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر