سرتعظیم فرودمی آوردم دربرابرهمه زنان ومردان و جوانان وپیران باشرف این مرزوبوم.
یکی از مشکلات تاریخی ایرانیان در عرصه اجتماعی عدم داشتن صبر وعلاقه به رسیدن به هدف و نتیجه درکمترین زمان وبدون پرداخت هیچ هزینه ای است که دردوره های تاریخی گوناگون موجودبوده است که درتاریخ معاصربیشترین نمودرا داشته ومتأسفانه سبب شکست حرکت های عظیم اجتماعی نیزشده است. اززمانی که من شخصاواردفعالیتهای سیاسی واجتماعی شده ام به عینه این مورد راتجربه کرده ام. یکی ازمشکلات وناراحتیهای من درتمام دوران فعالیت سیاسی ام این پرسش بودکه برای کی وبرای چی من ودوستانی مثل من بایدفعالیت کنیم وهزینه بدهیم. همیشه بزرگترین دلمشغولی من این بودکه چرافقط من یا گروه خاص و معدودبایددنبال برآورده شدن خواسته های سیاسی برای همه باشیم؟نتیجه دموکراسی، آزادی، قانونمندی و... همه خواسته های اصلاح طلبانه ودموکراسی خواهانه برای من یاگروه خاص نیست ونخواهد بود؛پس چرا خیلی ازافرادافرادجامعه واطرافیان نه تنها خودشان برای رسیدن به این خواسته ها تلاش نمی کنندبلکه ماراهم ازفعالیتهای سیاسی منع می کنند.البته این افراددودسته بودند.یکی کسانی که ازوضع موجود راضی بودند،به هر دلیلی (قلبی یابه هردلیل دیگری)،و گروه دیگرکه اکثریت هم بودندناراضی ازوضع موجودامادلیل منع آنهاهزینه بالای این فعالیت بود.ودرجواب ماکه پس چه کسی غیراز مابایددنبال اصلاح وضع موجودباشدمی گفتند:بگذاریددیگران بکارندودروکنندومافقط استفاده کنیم.اماگذشت زمان به همه این نکته رافهماندکه:
من اگربنشینم،تواگربنشینی،چه کسی برخیزد؟
ازخرداد76وآزادشدن پتانسیل عظیم اجتماعی مردم،عرصه عمومی جامعه هم یک سرزندگی وامیدعمومی راتجربه کرد؛اما از18تیر78وپرداخت هزینه سنگین دانشجویی وسپس تعطیلی مطبوعات ودستگیری سیاسیون وروزنامه نگاران شاهد عقب نشینی عمومی مردم بودیم. از سال79هم من که به طور فعال وارد عرصه سیاسی شدم شاهد بودم جزدرمواردی که احساسات عمومی جامعه تحریک می شد حضور گسترده در عرصه اعتراضی از سوی همان قشردانشجویی که من جزآن بودم هم دیده نمی شد.در خیلی ازمواردکه اتفاقی می افتادخیلی ازافرادبامراجعه به ماخواهان انجام یک واکنش بودندامادرزمان انجام آن شاهداستقبال کم بودیم.وقتی دلیل راجویامی شدیم همه از ترس پرداخت هزینه صحبت می کردند.حتی درمواردی که تعدادزیادی دربرنامه ای خاص اعتراضی شرکت می کردندپس ازانجام برنامه بامراجعه ازعواقب آن سوال کرده و خواهان تضمین عدم روی دادن برخوردی خاص و پرداخت هزینه برای خودشان می شدند.البته برنامه پرسش و پاسخ و سخنرانی اکثراًبااستقبال مواجه می شدکه شایددلیل اصلی آن هم ماهیت آنهابود.
این برخوردازسوی عامه افراددربین فعالان که گهگاه به دلیل همین عدم حضوراکثر افرادهزینه هایی راپرداخت می کردندسبب دلسردی می شدو این سوال مطرح می شدکه ما برای چه کسی این همه فعالیت کرده وهزینه می دهیم.وقتی حمایت زمانی که احتیاج است به عمل نمی آید. اما گذر زمان و اتفاقاتی که دراین دوره افتادآگاهی عمومی ر بالا بردو اکثرافرادجامعه رابه این باو رساند که دلیل اصلی شکست اصلاح طلبی، خالی کردن صحنه توسط مردم است.آنچه امروزدرسطح جامعه و اعتراضات مداوم ودامنه دارجنبش سبزدیده می شود همین حضورمعترضان است. یعنی همه به این نتیجه رسیده اند که برای نیل به هدف غایی و نهایی که همان آزادی ودموکراسی وحقوق بشرخواهی است بایدهزینه پرداخت واین پرداخت هزینه فقط شامل یک گروه خاص نمی شود،بلکه همه بایدباشند ودراین صورت پرداخت هزینه درسطح گسترده پخش شده وهم یک گروه خاص هزینه نمی دهندو هم حاکمیت دچارفرسایش شده ودیگرگروه هدف برای برخوردندارد.دراین راستامعترضان به بلوغ خاص فکری رسیده اند،که هم آنچه نمی خواهندرا می دانندوهم آنچه می خواهند.ودراین راستادر موردراههای به نتیجه رسیدن و انجام مبارزه هم به درستی راههایی رایافته اندکه هم دررسیدن به نتیجه مثمر ثمر باشدو هم پرداخت هزینه به کمترین مقدارممکن کاهش پیداکندوهم کمترین بهانه برای سرکوب به حاکمیت دهد.
البته این راهی است بس طولانی که زمانبربودن آن هم ازسوی معترضان پذیرفته شده است. امیدوارم همه دراین راه ثابت قدم باشندوصبوروبدانند راهی است بس طولانی وناامیدی رابه خودراه ندهند.
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش در جفای خار هجران صبر بلبل بایدش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر