اتفاق مهمی که بعدازانتخابات واعلام نتایج وانجام کودتای انتخاباتی افتاد،اعتراضات دامنه دارمردمی بود.سابقه اعتراضات درجمهوری اسلامی به این شکل یعنی اعتراض خیابانی وبه صورت راهپیمایی به سالهای78و82بر می گرددکه هردوباربه دلیل طبقه ای بودن وعدم گستردگی توسط حاکمیت سرکوب شدونتیجه ملموسی درپی نداشت. وجوداین سابقه،تحلیل گران وحاکمیت وبخشی ازجامعه رابه این تصورانداخته بودکه اعتراضات محدودوکوتاه خواهدبودوبا سرکوب ودرنهایت دخالت رهبری چون گذشته به پایان خواهدرسید،اماعملاًچنین اتفاقی نیفتاد.
خیلی هاگفتندکه این اعتراضات ازطبقه خاصی بوده وهمه مردم راشامل نمی شودوآن رامحدودبه تهران ویکی دوشهر بزرگ دانستندکه به راحتی سرکوب می شود.امابه دلایل مختلف می توان این ایده راردکرد.
یکی ازویژگیهای اعتراضات اخیرودلیل طولانی تربودن و دامنه دارشدن آن نسبت به مواردمشابه گذشته بی طبقه بودن آن وحضورمردمی ازهرسن وجنس وپایگاه اجتماعی است.به راحتی می توان افرادمختلف ازکارگرودانشجووزن ومردومعلم واستادومذهبی ومردم عادی ازهرطبقه اجتماعی واقتصادی رادرراهپیمایی هادید.درمورددامنه اعتراضات هم که محدودبه شهرهای بزرگ است بایدخصوصیات این شهرهاوتفاوتهای آنهاباشهرهای کوچک رادرنظرگرفت؛هم ازنظرفضای بسته وامنیتی وهم ازلحاظ خصوصیات جمعیتی و نوع سازماندهی وحضورنیروهای سیاسی.بااین حال شهرهای کوچک هم هرزمان که موقعیتی بدست آوردندخصوصاً در روزهای آغازین اعتراضات خودرانشان دادند.بعنوان مثال درروز25خردادوروزقدس که همراه با جمعیت میلیونی تظاهر کنندگان تهران هزاران نفرازمردم معترض درشهرستانها نیز به خیابانها آمدند.که البته بازهم به دلیل فضای امنیتی حاکم امکان مخابره خبروارسال تصاویربه سختی ممکن شدودربعضی جاهاحتی امکان آن هم میسرنشد.نمونه این شهرهابندرعباس،کرمان ویزدوچندشهردیگربود.
امامسأله مهم درزمینه اعتراضات،ادامه آن است.باتوجه به ویژگی دولت های کودتایی نوع مقابله باآنهااهمیت زیاددارد.اعتراضات خیابانی مهمترین جلوه این مبارزات است که البته به دلیل هزینه بالانمی تواندهمیشه ادامه یابدودرموقعیتهای مناسب بایدبه این شیوه پرداخت.اما برای نشان دادن اعتراضات می توان راههای دیگری پیدا کردکه هم گستردگی داشته باشدوهم هزینه کم.مثل شعارنویسی روی اسکناس یادیوار.مهمترین نکته دراعتراضات فرسایش حکومت کودتایی است.استفاده از نیروهای خشن وسرکوبگروشیوه های خشونت آمیزتوسط حاکمیت دراعتراضات خیابانی هزینه انسانی اعتراضات را بالا می برد،اماهمین که الان نیروهای امنیتی در خیابانهاویادرپایگاههایشان به حالت آماده باش هستند، باعث خستگی وفرسایش آنان می شودومعترضان می توانند هرچندوقت یک باریک تظاهرات انجام دهند.این هم می تواندنشان دهنده ادامه اعتراضات باشدوهم باعث فرسایش بیشترنیروهای سرکوبگرشود.اماراههای دیگری که هم با آنهامی توان اعتراض رانشان دادوهم دامنه اعتراضات را گسترش دادوهم باهزینه کم بهره زیادتری برد،الله اکبرگفتن شبانه،استقبال ازمناسبتهاومکانهای حکومتی برای نشان دادن اعتراضات مثل اعیادمذهبی ونمازجمعه،علامت گذاشتن روی اسکناس هابارنگ سبز،شعارنویسی،استفاده ازعبارت موسوی رئیس جمهورمن اول هرپیامک وایمیل.(تاکنون این اعمال نتیجه مثبت خودراداشته است.)دراین زمینه راههای ابتکاری بسیاری می توان یافت امامهمترین نکته دراین راه این است که به حاکمیت و کودتاچیان نشان داده شودکه مردم مشروعیت آنهاراقبول نداشته وتا رسیدن به خواسته هایشان به اعتراضات خودادامه می دهند.
امانکته کلیدی رامهندس موسوی بعنوان لیدرجنبش و رئیس جمهورقانونی ومنتخب مردم دربیانه شماره9خودشان بیان کردندکه می تواندبعنوان مهمترین عامل برای ادامه اعتراضات و فرسایش حکومت کودتایی مطرح باشدو آن این بودکه:
امیدبه آینده رساترین اعتراض به حکومت ودولت کودتاست.
بایداین مساله رادرنظرداشت که زمان تحقق هدف مردم که هماناایران پیشرفته ودموکرات باقانون،عدالت وآزادی است مشخص نمی باشدوممکن است مدت زیادی به طول بینجامد وبرمعترضین است که باعلم به زمانبربودن تحقق خواسته های بحقشان خودرابرای مبارزه طولانی آماده نمایند.تلاش کودتاچیان ایجادخفقان،یاس، ناامیدی وسرخورده کردن مردم است که مردم بازنده نگه داشتن حس امیدآنهارا ناامیدمی کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر