یک روز ، یک سخن

4/9/88
چه بسیارند آنان که زندگی ها را پشت سر گذاشته اند بی آنکه بدانند چه می دانند وچه می خواهند!!
ازآنان مباش.
" باخ "

یک روز ، یک سخن

3/9/88
فرزندان عزیزوطن باچشمانی باز و بیدار مراقب خانه کهنسال خود باشید. تا مبادا تاریخ فردا از نسل امروز به زشتی یاد کند.
" دکتر مصدق "

یک روز ، یک سخن

2/9/88
اگر امروز خواستی ونتوانستی ، معذوری . ولی اگر روزی توانستی ونخواستی ،
منتظرروزی باش که بخواهی ونتوانی .
" کوروش کبیر "

یک روز ، یک سخن

1/9/88
دستهایی که کمک می کند مقدس تر از لبهایی هستند که دعا می کنند.
" کوروش بزرگ "

زبان آتش

فریدون مشیری
خواننده : محمدرضا شجریان

تفنگت را زمین بگذار
Lay down your arms!

که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار
I cringe at seeing this ugly, ruinous tool.
تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن
The gun in your hand speaks the language of fire and lead.
من اما پیش این اهریمنی ابزار بنیان کن
Faced with this demonic, destructive weapon,

ندارم جز زبانِ دل -دلی لبریزِ مهر تو-
I have nothing, but a heart filled with love for you
تو ای با دوستی دشمن.

You! Who art the enemy of friendship
زبان آتش و آهن
The language of fire and lead
زبان خشم و خونریزی ست
Is the language of anger and bloodshed,

زبان قهر چنگیزی ست
It is the language of the tyrant's wrath,
بیا، بنشین، بگو، بشنو سخن، شاید
Come, sit, talk, listen,
فروغ آدمیت راه در قلب تو بگشاید.
The light of humanity may penetrate your heart.
برادر! گر که می خوانی مرا، بنشین برادروار

Brother! If you are addressing me, sit down like a brother,



تفنگت را زمین بگذار
تفنگت را زمین بگذار تا از جسم تو
این دیو انسان کش برون آید.
تو از آیین انسانی چه می‌دانی؟
اگر جان را خدا داده ست
چرا باید تو بستانی؟
چرا باید که با یک لحظه غفلت، این برادر را
به خاک و خون بغلطانی؟
گرفتم در همه احوال حق گویی و حق جویی
و حق با توست
ولی حق را -برادر جان-
به زور این زبان نافهم آتش‌بار
نباید جست...
اگر این بار شد وجدان خواب آلوده‌ات بیدار
تفنگت را زمین بگذار...





Lay down your arms.

میوه ممنوعه؟!

(این مقاله درشماره15/دیماه83،در"باران"نشریه سیاسی وتئوریک انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه کرمان،چاپ شده است.)
حکمت آفرینش وخلقت انسان اقتضامی کندواصلابراین مبنااستواراست که انسانهابه سوی تکامل گام برداشته وپیش بروند.
خداوند پس ازخلق آدم به فرشتگان دستورداد بلااستثنابراین بهترین آفریده اش سجده کنند.وهمه سجده کردند مگرابلیس،که تکبرورزید وازکافران بود.وازدرگاه الهی رانده شد.پس آدم وحوارافریفت که نافرمانی خداکنند. به این ترتیب که به آنهاگفت:«ای آدم!آیاتو رابه درخت ابدیت وملک جاودانی دلالت کنم؟!...ازهمان درختی که منع شدی بخورتاعمرجاودان یابی!»پس آدم وحواازآن درخت تناول کردند.(سوره طه 120و121)
مفسران اسلامی دراین که این میوه سیب بوده یاگندم،واین که حوااول ازآن خورده یاآدم،اختلاف دارند؛امابنابر نص صریح قرآن ونظراکثرمفسران،آدم وحواهمزمان وباهم مرتکب این عمل شدند.
امامیوه ممنوعه!چه بوده وچراممنوع شده است؟آیااصلانوع میوه اهمیت دارد یاخیر؟
رویکرد دیگربه این موضوع می تواندبحث سمبلیک ونمادین آن میوه ممنوعه،بدون توجه به نوع ونام آن باشد. ازاین دیدگاه این میوه –به اشاره قرآن وبه تصریح تورات – بصیرت،بینایی،معرفت وآگاهی است.بنابه آیات قرآن،خداوند آدم وحوارانداداده وموردخطاب قرارمی دهدوآنان نیزبدون هیچ شرمی ازعریانی خویش،خدای راپاسخ می دادند.اماپس خوردن میوه ممنوعه،ازعریانی شان شرم کرده وپنهان شدند.یعنی قبل ازخوردن میوه برع ریانی خویش آگاه نبودند.پس درخت ممنوعه نه سیب وگندم که می تواند آگاهی ومعرفت باشد که به دنبال خود رنج ودردومسئولیت می آورد.عریانی انسان نمادحقارت ونادانی اومی باشد.خداونددرسوره احزاب آیه72 نیزانسان رانادان وستمکارمعرفی می کندوآن راناشی ازناآگاهی اومی داند.


حال چرامیوه ممنوعه انسان آگاهی است؟!
همه دردهاازآگاهی زاییده شده وسرچشمه می گیرد.آگاهی،مسئولیت می آورد.آنکه نه می داندونه می بیند،نه اضطراب داردونه مسئولیت ونه دلهره مسئولیت!آنکه می داندومی فهمد برخود فرض می داند دیگران رابه آنچه نمی دانند آگاه کند.که این خود گناهی است بس بزرگ وپرخطرنزد پاسداران وحاکمان تاریکی ونادانی.
نمونه این انسانهادرجای جای تاریخ به چشم می خورد.بارزترین آنهاپیامبران هستند.تمامی پیامبران الهی که از طرف خداوند آگاه ودانامامورهدایت مردم می شدند،بامخالفان سرسختی نیزمواجه می گشتند که بااستفاده از جهالت مردم،به استثمارواستحمارآنهامی پرداختند.پیامبراسلام ،حضرت محمد(ص)،به عنوان آخرین فرستاده خداشاید بیشترین ناروایی هاراازجانب آنهادید.چراکه این کافران حق وحقیقت،بااستفاده ازجهل وناآگاهی مردم تمام ثروت وقدرت جامعه رادرسیطره خودگرفته وبه ظلم وستم برآنهامی پرداختند.
شایداینگونه تصورشودکه باگذشت زمان وگذرسالهاوقرنها ویابابالاتررفتن سطح فکروفرهنگ انسانهاممنوعیت این میوه ازبین برود؛ولی نه تنهااینگونه نشده است بلکه درکشورهاوجوامع مختلف به انحاءگوناگون این ممنوعیت اعمال می شود.درکشورهای پیشرفته باکسانی که سعی درآگاه کردن مردم ازموضوعی خاص دارند همان برخوردی می شودکه درکشورهای عقب مانده وغیرپیشرفته،بااین تفاوت دامنه ممنوعیت آگاهی بخشی درکشورهای پیشرفته،موضوعات کمتری راشامل می شود.این تفاوت هم ازنوع حکومتهای این کشورهاناشی می شود.کشورهای پیشرفته اغلب کشورهایی هستنددموکرات ومردمسالارولی کشورهای غیرپیشرفته وعقب مانده،یااصلااسمی وماهیتی مردمسالارنیستندویافقط نامی ازآن رابردوش می کشندوماهیتی غیرازآن دارند.بدتر ازهمه اینکه دراکثراین جوامع دین دستمایه ای شده دردست حاکمان ورهبران،برای اعمال محدودیت بیشترو جلوگیری ازحق طبیعی انسانهای آن جوامع درتعیین سرنوشت خود،به منظورنیل به منافع شخصی.دراین جوامع مخالفت حاکمان باآگاهی بخشی مردم رنگ ولعاب مذهبی گرفته وآنهابابرداشتی مستبدانه ازدین،تمام مخالفان خودرامخالفان خداودین پنداشته وآنهاراوابسته به خارج ازمرزهامعرفی می کنند.این درحالی است که تمام سعی این افرادآگاه کردن مردم نسبت به حق وحقوقشان وارتقای سطح فرهنگ عمومی ودرنهایت پیشرفت درهمه زمینه هاورسیدن به کمال مطلوب جامعه است.
تاریخ چندهزارساله ایران نیزسرشارازانسانهایی است که جان درراه روشن کردن تاریکیهاگذاشتند.انسانهای آزاده ای که آگاه نکردن مردم راخیانت درحق آنهادانسته وبه روشنگری پرداختند.بعدازوروداسلام وخصوصا پس ازدوره حکومت صفوی به بعد،آنهابابرداشت واقع گرایانه ازدین دچارخشم متحجرانی شدندکه به بهانه دفاع ازاسلام ودین وخدا،بیشترین ضربه رابه آنهازدند.متحجرانی که درگذشته مانده ودرلوای دین به تامین منافع شخصی وخانوادگی وگروهی خودمی پرداخته ومتاسفانه امروزهم می پردازند.متحجرانی که باهراتفاقی ازترس به خطرافتادن منافعشان،شعاروااسلاماسرمی دهندوکفن پوش تظاهرات می کنند.البته متحجران افراطی امروزی بااسلاف خودتفاوت اساسی دارندوآن تجربه آنان است.



بامطالعه تاریخ وتامل درآن به راحتی می توان دریافت که نامهای ماندگاربیشترازآن کسانی است که نه تنها خودباکمال میل ورغبت به خوردن میوه ممنوعه آگاهی اقدام کردندبلکه دیگران رانیزبه خوردن آن ترغیب نموده اند.وتاریخ معاصروبرخوردهای حاکمان کنونی هم این موردرابیش ازپیش ثابت می کند.ومطمئنا آینده نیز ازآن همانهاست وازحاکمان وپاسداران تاریکی وجهل نه نامی خواهدماند نه نشانی.

سید مصطفی تاج زاده

به دلیل فعلیتها و مطالعاتی که در زمینه های مختلف داشته و دارم ، با شخصیتها و افراد زیادی درزمینه های گوناگون آشناشدم.شناخت و آشنایی با بعضی از آنها ازدوروفقط درحد مطالعه آثارشان ویاازطریق مطالعه در موردشان بعنوان شخصیتهای ممتازتاریخی بوده است . اما با برخی دیگر ازنزدیک نیزآشناشدم وافتخاردیداربا آنهابصورت رودررو برایم فراهم شده است.این دیدارهاباعث شناخت بیشترمن ازآنهاوشخصیتشان وعلاقه وافر به آنهاشده است.
یکی ازکسانی که افتخارآشنایی ازنزدیک با او را داشته ام آقای مصطفی تاج زاده بوده است.علاوه برمطالعه نوشته ها و افکارشان،دوباربا ایشان ملاقات حضوری داشته وتوانسته ام چندساعتی درمحضرشان باشم وازسخنان و رهنمود هایشان بهره ببرم . یکی از نابغه های سیاسی ایران که همچون سایر نوابغ کشور ، جمهوری اسلامی نه تنهاقدرش راندانسته،بلکه اوراتاآنجایی که می شدمحدودواکنون نیززندانی کرده است.درحال حاضر بیش ازپنج ماه اززندانی شدن تعدادزیادی ازاصلاح طلبان وازجمله آقای تاج زاده،توسط کودتاچیان می گذرد.فردی که دراوج جوانی همراه باتغییرات سیاسی درایران،واردسیاست شد.درابتدابه عنوان مشاورشهید رجایی همکاری خودرابادولت شروع کردوپس ازخدمات بسیاردرسالهای بعد،درپی انتخابات دوم خرداد76 وپیروزی سیدمحمدخاتمی،به مقام معاونت سیاسی وزارت کشور عبداله نوری رسید.بعدازاستیضاح عبداله نوری،مدتی را سرپرست وزارت کشوربود.بعدازانتخاب آقای موسوی لاری بعنوان وزیر،همچنان معاون وزیربود.سپس تحت عنوان رییس ستاد انتخابات یکی از بهترین انتخابات جمهوری اسلامی،انتخابات مجلس ششم،رابرگزارکرد واجازه هیچ گونه کارخلاف قانون ودخالتهای فراقانونی رابه انحصارطلبان واقتدارگرایان ونهادهای وابسته به آنان ندادوجلوی آنها ایستاد وبرسرآن شغل خودراگذاشت وبا دسیسه عوامل آنها وهمکاری شورای نگهبان وقوه قضاییه مجبوربه ترک وزارت کشورشد.
ازآن پس تمام سعی وتلاش خود رادرراه فعالیت سیاسی وتقویت جامعه مدنی،بعنوان عضومرکزی وموثرجبهه مشارکت ایران اسلامی وسازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به کاربست.دراین سالهابسیاری ازکارهاوتصمیمات پشت پرده وخلاف قانون اقتدارگرایان راباشجاعت برملاکرد.درهرانتخاباتی درجبهه اصلاح طلبان بسیارفعال بوده وبرای تشویق مردم به شرکت درانتخابات،بعنوان لازمه شکست انحصارطلبان،تلاش می کرد.درانتخابات دهم ریاست جمهوری هم یکی ازچهره های بسیارفعال و موثرستاد مهندس موسوی بود و درشهرهای گوناگون به ایراد سخنرانی می پرداخت.پس ازکودتای انتخاباتی هم یکی ازاولین کسانی بود که دستگیرشد و همچنان در زندان بسرمی برد. درزندان هم عوامل کودتانتوانستنداوراواداربه اعتراف ساختگی نمایند وحتی پس ازمدتهادر حضوردرانفرادی، در نهایت شجاعت اززندان پیغام می دهدکه حاضراست درموردمسایل کشوروحوادث پس از انتخابات باعوامل کودتااز جمله حسین شریعتمداری مناظره کندتامشخص شودچه کسی به کشورخیانت کرده و ضررزده است.

شخصابسیاری نکات،چه درملاقات رودررو وچه درمطالعه نوشته هاوسخنرانی هاومصاحبه های آقای تاج زاده،از ایشان آموخته ام وازشخصیتهای مورد علاقه ام می باشند.دروهله اول امیدوارم ایشان وسایرزندانیان هرچه سریعتر اززندان آزادشوندوسپس باپیروزی جنبش سبزدموکراسی خواهی مردم ایران،به جایگاه واقعی خدمت به کشورومردم برسند.
به امید آن روز

صداوسیما

یکی ازاتفاقاتی هفته گذشته درحوزه رسانه افتاد،ابلاغ حکم تمدید ریاست مهندس
ضرغامی درصداوسیمابود.بعدازآن هم مهندس ضرغامی کنفرانس خبری مطبوعاتی گذاشت وبه گفت وگوبقول خودشان صمیمانه باخبرنگاران پرداخت و ازآنهاخواست بدون هیچ ملاحظه ای سوالات خودرامطرح کنند.صداوسیما این برنامه رادرسطح وسیعی پوشش داد.
امادراین زمینه وپس ازدیدن این گفت وشنودنکاتی به ذهن من رسید.
مهندس ضرغامی سعی کرد،البته بزعم خود،با دادن جوابهای قانع کننده خبرنگاران ومردم رانسبت به عملکردخود قانع نماید، اماآنچه درجوابهای ایشان روشن وقابل مشاهده است،نه ارایه مطالب قانع کننده بلکه توجیهاتی است که ایشان درموردعملکردشان بیان کردند.بخصوص درمورد مسایل حساس،مثل مسایل سیاسی درحوزه خبروبرنامه های سیاسی،آنچه ایشان مطرح کردندبه هیچ عنوان قانع کننده نبود.بلکه همانطورکه پیشترگفته شد،توجیه عملکرد بود.
البته دراین رابطه شاید نباید زیاد برمهندس ضرغامی خرده گرفت،چراکه آنچه مشخص است وهمه تقریبامی دانند این است که تصمیم گیرنده اصلی دراین زمینه افراددیگرهستند ومهندس ضرغامی فقط اجراکننده اوامرآن نهادهاواشخاص است.همانهایی که کودتای انتخاباتی رارهبری واجراکردند وحوادث پس ازآن رادرسرکوب تجمعات وزندانی کردن افراد وشکنجه ودادگاههای نمایشی ونمایش دادگاهی و... راشکل دادند.همانهایی که قدرت اصلی کشوررادردست دارندوهمه مدیران برای ماندن درجایگاهشان یاباید ازخودآنان باشندویااوامرآنهارااجرانمایند.
مشکل اصلی صداوسیما(مانندسایرنهادهای تحت حاکمیت غیرمنتخبان مردم)دردست کم گرفتن مخاطب است. این مساله رامی توان درتمام برنامه های صداوسیمامشاهده کرد.اینکه مخاطب خودراازنظرفکری وشعوری،سطح پایین درنظرمی گیرند ودراین راستابیشترین توهین هاوتحقیرهارابه مخاطب وشعوروشخصیت اومی کنند.اوج این توهین وتحقیرهادر بخشهای مختلف خبری و برنامه های سیاسی است.بقیه برنامه ها نیز کم وبیش شامل این مساله هستند.از برنامه های ورزشی و پخش مستقیم مسابقات داخلی و خارجی گرفته تا سریالها و فیلمهای تلویزیونی و حتی برنامه های اجتماعی ومذهبی وخانواده ومناسبتی و... تقریباهمه دراین طرزدید نسبت به مخاطب مشترکند.
به نظر من این مشکل ناشی از کوته نظری وبینش و شناخت کم مدیران است. این مساله گاهی آنقدر واضح و روشن است که انسان می ماندکه واقعاتهیه کنندگان وتولیدکنندگان وناظران این برنامه هاچه فکری دارند؟شخصادیده ام گاهی چنان شدت داردکه کودک 5 ساله هم می فهمد وسوال می کند!!!یعنی تولیدکنندگان ودست اندرکاران این برنامه،آن قدر مخاطب خودرادست کم گرفته اند که کودک هم متوجه می شود.
شایددلیل دیگراین مشکل،عدم شایسته سالاری ونبودن هرفرددرجایگاه مناسب خویش است.چراکه هم اکنون بسیاری ازهنرمندان وکارشناسان عرصه رسانه به دلیل نگاه خاص واشتباه مدیران خانه نشین شده اند ویاترجیح داده اند به کشورهای دیگرمهاجرت کنند.
تازمانی که این دید ونظرنسبت به مخاطب درتفکروتصمیمات وعملکرد مدیران وتصمیم گیرندگان صداوسیماوجوددارد وآنان نیازهاوخواسته های مخاطبان خودرانشناسند،(نوع موضع گیریها وپاسخهای مهندس ضرغامی نشان داده است که شخص ایشان هم این مشکل رادارد.) این رسانه ملی (یابه قول منتقدان میلی)نمی تواند مخاطبان خودراراضی نگاه دارد وحتی روزبه روزاز تعداد آنهاکاسته نیز خواهد شد.

این بارتاریخ راتکرارنکنیم

ماایرانیان خصوصیات منحصربه فردبسیاری داریم که متأسفانه این خصوصیات بیشترمنفی بوده وباعث ایجادمشکل برایمان می شودویاحداقل مابیشتربه جنبه های منفی آنهامی پردازیم.استبدادزدگی،عدم واقع بینی، رویاپردازی وخیالبافی وعدم خردورزی،قهرمان پروری، عدم آینده نگری،درس نگرفتن ازگذشته،فراموشی،عجله و بی صبری... .امااین بارمن می خواهم بایادآوری مشکلاتی که ازاین خصوصیات برای ماپیش آمده وباعث عقب رفتن جامعه مان شده برلزوم درس گرفتن ازآنهاتأکیدکنم.
یکی ازویژگیهای جامعه ایرانی عجله وعدم صبوری وعدم شناخت وواقع بینی درمسائل خصوصامسایل اجتماعی است. همه رادعوت به فکر کردن درمورداین ویژگی می کنم. تقریباهمه مااین خصوصیات راکم وبیش داریم.زمان تحصیل همه بادرس خواندن ونمره20گرفتن فکرمی کنیم نابغه ایم و توقع قبولی دربهترین رشته دربهترین دانشگاه راداریم.درحالیکه درواقعیت این گونه نیست واین اتفاق نمی افتدواکثردانشجویان مادررشته هایی قبول می شوندکه به آن علاقه ندارند.یاهمه مامی خواهیم یک شبه ره صدساله رابرویم.درس نخوانده مدرک می خواهیم. سرکارنرفته ریاست می طلبیم.هنوزشروع به کارنکرده و اول کارمی خواهیم سریع پولدارشویم.درورزش هم می گوییم حق ماقهرمانی است.بدون اینکه توانایی تیم خود رابادیگرتیم هامقایسه کنیم.ومواردبسیاردیگر.چون به خواسته های خودیک شبه نمی رسیم،سرخورده ومأیوس و ناامیدمی شویم.
دوره صدساله اخیررادرنظربگیرید؛باذکرمثالهایی دراین دوره شباهت های تاریخی رابرمی شمرم تابه زمان حال ووضع کنونی برسیم.یعنی ازانقلاب مشروطه به این سو. انقلاب مشروطه انقلابی بودکه مردم باخواسته های مشخص قیام کردند.اوایل انقلاب موفق بودومردم هم پشتیبان آن.خواسته های مشروطه خواهان ازجمله قانون وتأسیس عدالتخانه و... بود.همین که مردم دربه کرسی نشاندن حرف اولشان موفق شدندومظفرالدین شاه فرمان مشروطه راامضانمود،باتصورپایان کارشان وعدم پیگیری خواسته هایشان،همه به خانه هایشان بازگشتند.بعدچون دیدندباوجودحکومت مشروطه،تمام خواسته هایشان درکوتاه مدت برآورده نشد،پشت آن راخالی کردندوچنان شدکه انقلاب مشروطه به سرکشی محمدعلی شاه واستبدادصغیرودر نهایت دیکتاتوری رضاخانی ختم شد.
دوره بعدی هنگامه ملی شدن صنعت نفت است.
پس ازخلع رضاشاه وبه تخت نشستن محمدرضاپهلوی که همزمان بااشغال ایران توسط متفقین بود دوره سختی بر ایرانیان گذشت. پس ازپایان جنگ هم دخالت بیگانگان درایران ادامه داشت.دراین زمان بودکه دکترمحمد مصدق به مقابله با وضع موجودبرخاست وباحمایت های آیت الله کاشانی وپشتیبانی عظیم مردمی ونمایندگان مجلس موفق به ملی کردن صنعت نفت شدوباهمان حمایت هابه نخست وزیری رسید.پس از آن مردمی که این بارحامی مصدق شده بودند،بازهم به دنبال برآورده شدن خواسته های بسیارشان درکمترین زمان ممکن بودند.تبلیغات گسترده و سنگ اندازیهای وسیع هم علیه مصدق ازسوی نهادهای قدرت اعمال می شدکه درناامیدی مردم تأثیرگذاربودومردم همان کردندکه قبلاانجام داده بودند.همان مردمی که در30تیرجلوی کودتاچیان راگرفتند،در28مرداددرخانه نشستندوتماشاکردندکه چگونه دولت قانونی دکترمصدق ساقط می شود.مردم که دنبال رسیدن به خواسته هایشان در کوتاهترین زمان ممکن بودند،چون به همه آنهانرسیدندکنار کشیدندو25سال دیگرحکومت دیکتاتوری برمردم تحمیل شد. فارغ ازاقدامات مثبت محمدرضاشاه دراین دوره،به هر حال حکومت دیکتاتوری بودوقانون اساسی مشروطه را نادیده گرفت که همین زمینه سازانقلاب اسلامی شد.
بی گمان انقلاب اسلامی سال57بزرگترین فرصت تاریخی برای مردم ایران بودتا به خواسته تاریخی خوددرحاکمیت قانون وعدالت وآزادی برسند.امابازهمان دردتاریخی سر بازکرد؛مردم می دانستند چه نمی خواهنداما دقیق خواسته های خودرانمی شناخته ونمی شناسندوچون دقیقانمی شناسندآنهاراطبقه بندی نمی کنندوبه یکباره به دنبال خواسته های گسترده می روندوچون درکوتاه مدت این حاصل نمی شودکناره می گیرند.درانقلاب اسلامی وپس ازآن هم همین اتفاق افتاد.
باکنارنشستن مردم،رهبران اصلی وتئوریسین های انقلاب یاخانه نشین شدندویاکشته ویاتبعید خود خواسته،وخواسته های اصلی مردم فراموش شد.چون خودشان نایستادند.
بزنگاه تاریخی بعدی که مردم باتمام وجوددرصحنه حاضر شده وبرای رسیدن به خواسته هایشان جلوی خواست حکومت ایستادند،دوم خردادسال76بود.تامدتی هم خواسته های اصلاح طلبانه خودراپی گرفتندوبه نتایج خوبی هم رسیدند،اماتاجناح اقتدارگرازشوک خارج شدوشروع به سنگ اندازی کردوالبته اصلاح طلبان هم مرتکب اشتباهاتی شدند،مردم هم ناامیدشدندوپشت همانهایی را که به آنهارأی داده بودندخالی کردند.
اوج این خانه نشینی،انتخابات دوم شوراهابود.انتخاباتی که به گواهی اکثرتحلیل گران، آزادترین انتخابات پس ازانقلاب بودوهمه گروههادرآن حاضربودند.همین غیبت زمینه ظهورپدیده ای شدکه هنوز هم ایران گرفتاراوست واوکسی نبودجزمحموداحمدی نژاد. سال84اصلاح طلبان تلاش گسترده ای کردندتابایادآوری این مواردتاریخی مردم رامجاب به شرکت درانتخابات نمایند. من خودم براساس فعالیتهایی که می کردم باچندنفراز آنهاهمراه بودم.آقای بهزادنبوی ومصطفی تاج زاده ،زندانیان امروز،جزآنهابودندکه باتلاش خستگی ناپذیرسعی درجلب نظرمردم برای شرکت درانتخابات داشتند.آنهاهمین دوره های تاریخی رابرمی شمردندتابه مردم بگویندغیبت آنهازمینه سازدیکتاتوری است وباعث به حکومت رسیدن اقلیتی می شودکه خواسته های خودرا به اکثریت خاموش تحمیل می کنند.اماموفق نشدندوغیبت همان مردم،باعث به حکومت رسیدن پدیده ومعجزه هزاره سوم شدوهمه دیدیم آنچه نبایدمی دیدیم.
اکنون هم مادربزنگاهی دیگرقرارگرفته ایم.ناامیدی و یأس وخانه نشینی مازمینه سازازبین رفتن جمهوریت و کرامت وشأن انسانی وآزادی وازهمه مهمترایرانیت مامی شود.ناامیدی همان چیزی است که کودتاچیان دنبال آن هستندتابافشاروسرکوب واختناق مردم رابه آن بکشانند. امامابایدبمانیم تاکودتاچیان ناامیدشوند.ماباید بمانیم تاکرامت انسانی راپاس بداریم.مابایدبمانیم تا آزادی رابدست آوریم.مابایدبمانیم تابگوییم:ما هستیم،مازنده ایم.وبالاخره مابایدبمانیم تابگوییم که مامی مانیم.
این ماندن حتمااین نیست که درخیابان باشیم وتاسرکوب کردندبگوییم تمام شد.قصدمن ازمثال آوردن این دوره های تاریخی این است که بگویم مابایدازتاریخ درس بگیریم،تادیگراشتباهات گذشته راتکرارنکنیم.تا ناامیدنشویم.تابمانیم وبخواهیم،نه لزومادرخیابان. راههای بسیاردیگری است که دوستان هم هرروزراههای جدیدی راپیشنهادمی کنند.ممکن است فکرکنیم که این راههافایده ندارد.اماطبق گفته کارشناسان همین روشهای کوچک به کودتاچیان می گویدکه ماهستیم ومی مانیم. ممکن است درکوتاه مدت اثرگذارنباشدامادربلندمدت تأثیرخودرامی گذارد.مابایدخودرابرای مبارزه طولانی آماده کنیم.مثالهای تاریخی بسیاراست.انقلاب ایران از 42شروع شد.دموکراسی خواهی دراروپاوآمریکاچندقرن ادامه داشت تابه اینجارسید.درآمریکامارتین لوتر کینگ50سال پیش شروع کرد.40سال پیش سیاهان رامی سوزانندامااکنون یک سیاه پوست رییس جمهورآمریکااست. ماهم نبایدناامیدشویم.آرام آرام می رویم ولی همیشه می رویم.
پیروز باد ایران

اغتشاشگران کجا رشد کرده و تربیت شده اند ؟

طبق آماررسمی درآخرین سرشماری عمومی 70درصد جمعیت کشور ایران زیر 30 سال سن دارند.یعنی هفتاد درصد کسانی که هم اکنون درایران زندگی می کنند،بعدازانقلاب اسلامی متولد شده اند.اگر10 درصد جمعیت هم بین30 تا 40 سال سن داشته باشند،آن گاه هشتاد درصد جمعیت ایران زیر 40 سال هستند.و این بدان معنی است که هشتاد درصد جمعیت کنونی ایران،دوران رشد ونمووشکل گرفتن تفکروشخصیتشان در دوران استقرارحکومت جمهوری اسلامی وپس ازپیروزی انقلاب بوده است.
طبق شواهد وقراین موجود،اکثرمعترضان به وضعیت کنونی کشورهم جزوهمین گروه سنی هستند.پس براساس گفته مسئولان حکومت،اکثر جوانان ایران که رشد یافته وتربیت شده جمهوری اسلامی نیزهستند، اوباش واغتشاشگروآشوب طلب وضدولایت فقیه ومخالف جمهوری اسلامی می باشند.
جمهوری اسلامی ازابتدا ادعای تربیت وتعلیم نسل نویی درجهان داشت وحتی مدعی بود(وهست)که قصد صدورانقلاب وتربیت همه جوامع ومردم تمام کشورهای دنیارادارد. حال چه شده است؟نسلی که تربیت شده خود جمهوری اسلامی است این گونه علم مخالفت باآن رابرافراشته وسخنی خلاف سخن رسمی حکومت جمهوری اسلامی رابرزبان می راند.
خاطرم است پس ازدوم خردادسال77ومراسم اولین سالگرد انتخابات دوم خرداد که بهنگام سخنرانی سیدمحمدخاتمی برای اولین باردرجمهوری اسلامی،شنوندگان یک سخنرانی نسبت به سخنان سخنران ابرازاحساسات کرده وسوت وکف زدند،گروهی شعاروااسلاما وواماماسردادندوفریاد برآوردندکه این جوانان منحرفند وقصد ازبین بردن اسلام ونظام رادارند.درجواب ظریفی گفت: این جوانان همه تربیت شده ورشد یافته همین نظام هستند.پس باید خود جوابگوی عملکردتان درتربیت چنین افرادی درمدارس ودانشگاههایتان باشید.
اکنون هم به نوعی همان شرایط حاکم است.اکثریت جامعه نسبت به وضع موجود کشورمعترضند وخواهان تغییرات اساسی درقوانین وساختارنهادها ودولتمردان وحاکمان کشورمی باشند.بخش بزرگی ازآنهانیزجوانان رشد یافته درهمین ساختاروتحت آموزش همین نظام سیاسی،فرهنگی وآموزشی هستندواکنون توسط نهادهای رسمی وافراد صاحب منصب ومقام درارگانهای دولتی وامنیتی،ازبالاترین رده تاپایین ترین مقام - کسانی که خود وظیفه تعلیم وتربیت آنهارابرعهده داشته اند - اغتشاشگرو اوباش وآشوب طلب ووابسته به بیگانه وعامل دشمن وضدولایت ومخالف نظام و...نامیده می شوند.
این رای ونظروتفکرودید نسبت به مسایل جامعه وکشور،نه یک روزه ویک ماهه ونه حتی یک ساله،بلکه درطی سالها دروجود این جوانان شکل گرفته است.حال سوال اساسی این است : مگرتمام نهادهاوسازمانها ودست اندرکاران امورآموزشی،فرهنگی،سیاسی وتبلیغی نظام همه درراستای آموزش آنچه که مطلوب وخواسته نظام جمهوری اسلامی بوده،عمل نکرده وگام برنداشته اند؟
مگراین جوانان معترض دربسترحکومت دینی وتحت حاکمیت ولایت فقیه رشد نیافته اند،پس اشکال وایرادی که به آنهاگرفته می شود،متوجه کیست؟
آیاغیرازاین است که حاکمان ودولتمردان وقدرتمندان وقدرت ورزان امروز،طبیعت وذات وفطرت آزادیخواه وضدظلم وبی عدالتی انسان را که ریشه همه تمایلات وخواسته های بشری است ودرتمام آموزه های دینی نیزبه آن تاکید شده است ومی شود، فراموش کرده اند؟به نظرمی رسد که قدرت وثروت آنهاراازخود بیخودو گرفتاردرد فترت همه حاکمان پیش ازخویش کرده است وازیادبرده اندکه انسان همیشه به دنبال کمال مطلوب برای زندگی بهتراست ودرتمام تاریخ برای رسیدن به آن تلاش کرده ودراین راه ازقربانی کردن جان خودنیز دریغ نکرده است.اکنون هم جوانان ایرانی باهرنوع آموزش وپرورشی به دنبال همین نیاز طبیعی بشری وآفریده پروردگارخودهستند وتارسیدن به آن ازهیچ تلاشی مضایقه نمی نمایند.این برحاکمان امروزجمهوری اسلامی است که این مهم راهرچه سریعتردرک کنندوازتحمیل هزینه بیشتربرکشورجلوگیری نمایند.

سیزده آبان58،مقصرواقعی که بود؟

سی سال ازبزرگترین حماقت تاریخ معاصرایران گذشت.سی سال پرفرازونشیب که هنوزازاثرات آن رویداد بزرگ متاثراست.اماامسال باهمه سالهای گذشته متفاوت است.وجنبش سبزدموکراسی خواهی مردم ایران همه چیزراتحت الشعاع خودقرارداده واساس راهپیمایی سیزده آبان امسال رانه تجلیل که تقبیح حرکت سی سال پیش مقررکرده است.درمورداین اقدام اشتباه تاریخی بسیارگفته اندوشنیده ایم،چه خودمجریان ودست اندرکاران ومشوقان آن وچه کسانی که برشانه های آنان ایستادندوبالارفتندوبادستاویزقراردادن این اقدام تبلیغ دشمنی و نفرت کردندوصاحب دولت وقدرت شدند.امامن می خواهم اززاویه دیگری به این واقعه بپردازم.
بیایید خود راجای یکی ازآن جوانان دانشجویان پرشورخط امامی باسن بین 20تاحداکثر25سال بگذاریم.جای عباس عبدی،محسن میردامادی،ابراهیم اصغرزاده،محسن امین زاده،حبیب اله بیطرف،معصومه ابتکارویاکس دیگر.(البته اگرکسی دوست داشت می تواندخودراجای عزت اله ضرغامی وحتی محموداحمدی نژادباتمام سختیش قراردهد.)
جوانانی که ازدل یک انقلاب بزرگ بیرون آمده اند.باگرایشات مذهبی بسیارزیادوتندوبعضامتمایل به چپ مذهبی وضدامپریالیستی والبته فدایی ومقلدبی چون وچرای آیت اله خمینی که بانی تمام مشکلات وگرفتاریهای کشوروبه قولی جنایتهاوظلمهااعمال شده واثرات باقیمانده آن راشخص محمدرضاشاه پهلوی وحامیانش می دانستند.وچیزی جز استرداد ومحاکمه اونمی توانست دیگ جوشان عصبانیت وناراحتی آنان راازقلیان بیندازد.
ازطرفی آمریکارابزرگترین بزرگترین حامی وپشتیبان شاه مخلوع پنداشته واعتقادشان براین بودکه بعداز پیروزی انقلاب اسلامی بااینکه درظاهرآن راپذیرفته وبه رسمیت شناخته،امادرباطن مخالف آن است وبه هرشکلی به دنبال تضعیف آن است.درکشورهم امورمملکت دست دولت موقتی است که ازنظرآنهاباآمریکا مماشات می کندواستقلال به آن شکلی که هدف انقلاب بود،حاصل نشد.دولت اقدامات انقلابی که درراستای تصفیه عوامل وابسته بایدانجام دهد نمی دهد.درسیاست خارجه هم توقع برخورد سخت بادول خارجی بخصوص با آمریکا خواسته آنان بود.ملاقات رییس دولت موقت بامشاورامنیت ملی آمریکا هم بهانه ای دیگرازدیدآنهاشد.
حالاخودراجای یکی ازآنان ودرمیان جمعشان تصورکنیم؛باخصوصیات واحساسات خاص آنهاوجوحاکم بر جامعه درآن زمان.جایی که شورواحساس خاص جوانی آن هم ازنوع مذهبی-انقلابی ازهرمنطق ودلیل سیاسی ودیپلماتیک پیشی می گیرد.
حال جلسه بررسی موضوع رادرنظربگیرید.من خودم دردوران دانشجویی درچنین جلساتی بودم.جلساتی که کافی است درآن یک انسان خوش سخن وخوش صحبت وشوراننده حضورداشته باشدوبتواندجوجلسه به سمت دلخواه خودوجمع حامیش ببردوکل جمع راباخود هم نظرنماید.باشناختی که مااکنون ازافرادحاضردرآن جمع دانشجویان پیروخط امام داریم،مطمئناتعداد چنین کسانی باقدرت بیان وتحلیل بالابینشان بسیاربوده که براحتی می توانستندجمع رادرموردهرموضوعی به وحدت رای ونظربرسانند.
جلسه آغازمی شود.ماهم درآن حاضریم.هرکسی به نوبت وازدیدخودازمخالفتهاوسنگ اندازیهاودخالتهای کشورهای خارجی بخصوص ابرقدرتهای شرق وغرب ونفوذشان درارگانهاونهادهای دولتی وغیردولتی وعدم استقلال واقعی کشوربه دلیل حضورعواملشان سخن می راند.یکی دراین میان ازخصومت کشورکمونیستی وضدخدای اتحادجماهیرشوروی می گویدودرمقابل چندنفرازتحرکات مداخله جویانه امپریالیسم آمریکا.دراین میان خبرپذیرش شاه مخلوع وبیمارتوسط حکومت آمریکا،مخالفتهاباآن کشوررابیشترمی کند.نجوایی ازمیان جمع بلندمی شود:بایداقدامی فوری کردتاضمن نشان دادن آشکارمخالفت بااقدامات ودخالتهای امپریالیسم آمریکا ،سردمداران حکومتشان راواداربه استرداد محمد رضاشاه نماییم.چند نفر پیشنهادهایی دادند.ناگهان پیشنهاد غافلگیرکننده ای مطرح می شود.
«به سفارت آمریکا حمله کرده وآنجارااشغال کنیم وحاضران درآن راگروگان بگیریم.»
پچ پچ درمیان جمع بالا می گیرد.صداهای موافق ومخالف بلند می شود.تعداداندکی بطورکلی باچنین اقدامی مخالفند.گروهی باحمله به سفارت آمریکامخالفند ومی گوینداول بایدسفارت شوروی رابگیریم.تعدادموافقان بیشتراست.دراین میان فردی بحث مصونیت دیپلماتهاوکارکنان سفارتخانه هاراطبق کنوانسیون های بین المللی پیش می کشدکه ایران هم جزوامضاکنندگان آن است.فرددیگری درجواب می گویدهدف مانشان دادن مخالفتمان بااقدامات آمریکاست ونمی خواهیم زیادشدت عمل نشان دهیم.24ساعت هم آنجارادراختیارداشته باشیم کافی است.خبرآن به همه جاوازجمله آمریکامی رسدوآنهامی فهمنداوضاع باگذشته متفاوت است.بعدازآن هم دولت وحکومت طبق وظیفه اش دربرابردربرابرکنوانسیون ماراازسفارت بیرون می کند،بدون اینکه آسیبی به کسی برسد.حداکثر24ساعت مامی توانیم آنجارادراشغال خودداشته باشیم.گروهی ازمیان جمع مامورشده وبا آیت اله موسوی خویینی ها بعنوان یکی ازروحانیان نزدیک به امام مشورت می کنند.ایشان هم بااین پیشنهاددانشجویان موافقت کرده ورابط آنان باامام می شوند.
رای گیری انجام می شود وپیشنهاد حمله به سفارت آمریکا واشغال آن مورد پذیرش اکثریت قرار می گیرد. درادامه جلسه تاریخ ونحوه انجام این کارمشخص می شود.درروزموعوددانشجویان پیروخط امام ابتداباانجام راهپیمایی به سمت سفارت وایرادشعاراعتراض خودرابه اقدامات آمریکاوپذیرش شاه توسط آن کشورنشان دادندودرادامه هم تعدادی ازدانشجویان ازدیوارسفارت بالارفته وآنجارااشغال می کنند.وباقی ماجراکه دیگر همه می دانندواشغالی که پیش بینی حداکثریک روزه برای آن می شد444روزبه طول انجامیدواین همه هزینه پیداوپنهان برای کشوربه دنبال داشت.
اگرمن وشماجای آن دانشجویان بودیم ودرآن دوره ودرآن جمع حضورداشتیم چه می کردیم؟!
درآن فضای دانشجویی وجوانی وغلبه شورواحساس آن هم ازنوع انقلابی،ماچه واکنشی انجام می دادیم؟!
آیااکنون مابایدفقط آن دانشجویان وجوانان رامقصردانسته وملامت کنیم؟به نظرمن خیر!
بااینکه به شخصه امروزاین اقدام رابسیاراشتباه وبدوپرهزینه برای کشوروایرانیان می دانم،امااگرآن روزمن هم درآن جمع بودم،باآنجووفضا،احتمال زیادباآن موافقت می کردم.
به نظرمن ملامت وسرزنش ازآن حاکمان ورهبران وراهنمایان آن زمان است.افرادی که با اینکه ازتصمیم دانشجویان اطلاع داشتند،درابتداجلوی آنهارا نگرفته حتی تشویقشان هم کردند.یاافرادی که پس ازاشغال نه تنها برخوردنکرده بلکه انقلاب دومش خواندندوعملاازادامه آن حمایت کردند.یاکسانی که درصددفرصتی بودندتا دولت موقت مهندس بازرگان راکه مانعی درمقابل مطامع انحصارطلبانه خودمی دیدند،سرنگون کنندوبااشغال سفارت ودستاویزقراردادن مدارک داخل سفارت به هدفشان رسیدند.کسانی که ازاحساسات پاک ونیت خالصانه یک سری جوان برای حذف افرادکاردان ورقبای سیاسی خودبهره بردند.
امیدوارم بالاخره روزی پس ازاستقراردموکراسی وحاکمیت دولت مردمی واقعی وقوه قضاییه مستقل وقدرتمند این خائنان به ملت وکشوروخائنان پس ازآنهاتاامروز،درپیشگاه تاریخ ومردم ایران محاکمه شده وپاسخگوی این خیانت واقدامات بعدیشان باشند.خیانتی که کمترین هزینه آن تحریم30ساله وقطع رابطه بابزرگترین وقدرتمندترین کشوردنیابود.
به امیدآن روز.

نسل سوخته!!!

من ازنسل سوخته ام،نسل بی هویت نه نسل هویت گم کرده ام،نسل سنگین امابی وزن،نسل معلق،نسل درخلا،نسل افسرده اما سرزنده،نسل مأیوس اماامیددهنده،نسل سوم،من ازنسل ققنوسم،نسلی که می سوزدوخاکسترمی شوداماخاکسترش به بادداده نمی شود،بلکه از خاکسترش زندگی،هویت،امید،عشق وآزادی و... به وجودمی آید.درست همانندققنوس که می میردومی زاید.امامن ازچه نسلی ام وچراسوخته؟
منظورمن نسل سوم انقلاب است.نسلی که بین سالهای اول دهه50تااواخردهه60رادربرمی گیرد.یعنی دقیقاازمتولدین50تا67یا68.نسلی که دردوران بی ثباتی متولدشدورشدیافت.نسل ما کودکی نکرد،نوجوان نبودوچیزی ازجوانیش نفهمید.نسل من دردورانی بارورشدکه درایران انقلاب شده بود.جنگ ناخواسته ای برآن تحمیل شد.انقلاب یعنی دگرگونی ونسل من در ایرانی رشدیافت که تمام ارزشهای اجتماعی،فرهنگی،سیاسی،اقتصادی و... به کلی دگرگون شده بودوازبدروزگارانقلابیون نسل قبل ازمن همه چیز راویران کرده بود،بدون آنکه خود بداندچه می خواهدبسازدوزمانی که همه زیرساختهاوروساختهاراویران کرده وبرآن قدم گذاشت تازه به فکر این افتادکه چه باید بسازد.نسل قبل ازماهرچه متخصص وکاردان و کارشناس بودراازدورخارج کرده بودوبدون هیچ تجربه ای شروع به آزمون و خطانمود. ایران شدآزمایشگاه ونسل من موش آزمایشگاهی.کودکی مادرانقلاب وجنگ گذشت.کودکی ما باتصاویرتوپ وتانک وگلوله وخون وجنازه وشهیدونوحه وگریه وسیاهی گذشت.کودکی مابا نبودپدرگذشت.ازبچگی،ماپیش وبیش ازآنکه ترانه های کودکانه بیاموزیم شعرهای حماسی و نوحه های سوزناک آموختیم.دوران مدرسه مابدتر،هرسال یک نوع کتاب ودرس،یک شیوه آموزشی،امسال نظام قدیم،سال بعدنظام جدید،سال بعدترمی واحدی وسال بعدسالی واحدی. امروزامتحان نهایی کشوری،وسط امتحانات نهایی استانی یهونهایی ناحیه ای... .دریک سال کتاب چندبارتغییرمی کردومطالبی حذف می شد،ضمیمه داده می شد.اما همه اینهافقط در زمینه درس بود.جنگ تمام شد.حالاهمه به فکرتربیت نسل من افتادند.چه باید بپوشم، چه نباید بپوشم،چه باید بخورم،چه نباید بخورم،چه باید ببینم،چه نباید ببینم،چه باید بخوانم،چه نباید بخوانم....نسل ماروزنامه نداشت.روزنامه هاهمه دولتی بود.دوکانال تلویزیونی12ساعت برنامه مجموعابیشترنداشت. آستین کوتاه حق نداشتیم بپوشیم، شلوارولباس مارک دارخارجی نباید می پوشیدیم و چه و چه. نسل ماجوانی نکرد.اینترنت نبود،وقتی هم آمد کنترل شده ومحدود.ماهواره نبود،ویدئو کم کم آزاد می شد.نسل من حق اعتراض نداشت، حق خندیدن، دیدن،خواندن،.... نسل من سوخت وخاکسترشد وازخاکسترش دوم خردادمتولدشد.دوران امیدو زندگی وافتخارآغازشد.نسل من سوخت تانسل بعدازمن به ثبات برسد. دیگر دغدغه چه بپوشم چه نپوشم نبود. دغدغه چه بخوانم وچه نخوانم نبود.خواسته ها بالاتررفته بود.نسل من سوخت تاکودک من بعد ازمن کودکی کند.نسل من سوخت تانسل پس ازمن بداندچه می خواهدوچه نمی خواهد.چه بایدباشدوچه بوده.نسل من سوخت تانسل پس ازمن هویت خودرابازیابد.بداند چه بوده،از چه نژاد وچه تاریخ وچه فرهنگی. نسل من سوخت تا نسل پس ازمن جهان رابا چشم بازبتواند ببیند.نسل من سوخت تانسل پس ازمن رشدفرهنگی وسیاسی واجتماعی داشته باشد.نسل من سوخت تابه دنیانشان دهدکه ایران کجاست وایرانی کیست.نسل من فنا نشدکه فدا شد.نسل من سوخته است،من از نسل سوخته ام من ققنوسم.
شایددرگذشته فکرمی کردم که نسل من فنا شده است ولی وقتی نسل پس ازخودرامی بینم،به این یقین می رسم که نه!نسل من پلی شدبرای نسل پس ازخود که بتواند به آن مقدارازآگاهی برسد که چه می خواهد،چه می تواند باشدوچه بایدباشد.نسل من دوم خردادراساخت اما نتوانست به نتیجه برساند چون هنوز به آن آگاهی نرسیده بود که واقعاچه می خواهد.نسل من دوم خرداد راساخت تا نسل پس ازمن بتواند22خردادرابسازد.
نسل من دردوگانگی هویت ایرانی وعربی،دموکراسی واقعی وساختگی،ارزشهای انقلابی اسلامی وایرانی،حکومت اقلیت زورمندواکثریت بی قدرت،دانستن نبایدهاوندانستن بایدها و...سوخت تا نسل پس ازمن بداند که کیست و چه می خواهد.
من از نسل سوخته ام.نسل ققنوس،نسل شمع،نسل فدا شده،من از نسل سوخته ام.

قانون اساسی یاوحی منزل

قوانین محدودکننده اساسی نبایدوجودداشته باشد.یعنی قوانین محدودکننده غیرقابل تغییرواصلاح وقوانینی که بصورت ایدئولوژیک مطرح شده و در قانون اساسی کشور به صورت لاتغییر گنجانده شده باشد.ومخالفت باآنهابه عنوان مخالفت بادین وخداعنوان شود.آزادی به صورت مطلق بایددراساس قانون وقانون اساسی وجودداشته باشند.خودعرف ووجدان عمومی جامعه باتوجه به موقعیت ووضعیت وجوحاکم وخواست عمومی اکثریت درصورت احتیاج وصلاحدید جامعه می تواند قوانینی برای جامعه وضع کند که گاه ممکن است محدودکننده هم باشد.این عرف ووجدان عمومی دراحزاب وگروههای مدنی باوضع قوانین درمجلس تبلورمی یابد.هرحزب یاگروه حاکم می تواندبا استفاده ازحمایت اکثریت یاحتی اقلیت جامعه قوانینی را پیشنهادوحتی تصویب کندکه ممکن است محدودکننده نیز باشدودوره بعدحزب دیگریاهمان حزب باتوجه به وضع جامعه آن قانون راموردبازنگری وتغییرقراردهد.این بخشی ازدموکراسی است.ترس حاکمان ماازتصویب قوانین ضد دینی وضداسلامی نیست.ترس آنهاازاین است که دراین صورت دیگربه قدرت نرسندویادیگر هیچ کار بدون پاسخگویی نمی توانندانجام دهند.یعنی ثروت بادآورده بدست نخواهند آورد.
مشکل کشورماقانون اساسی آن است وتاآن به صورت صحیح وباتشکیل مجلس موسسان شامل افرادآگاه وحقوقدان اصلاح نشودمابه دموکراسی وآزادی وموفقیت نخواهیم رسید. قانون روشن وعدم تفسیربه رأی.
برای رسیدن به اصلاح قانون اساسی راهی نیست جزمبارزه مدنی وسبز. لازمه آن هم صبر حداکثری است.اعتقادبه تدریجی و زمان بر بودن مبارزه و پرهیزازهرگونه کند روی وتندروی وخصومت که هرکدام ازآنها به تنهایی می تواندسبب شکست ودوری ازهدف اصلی شود. ماملتی عجول و تمامیت خواه هستیم.همه چیز می خواهیم درکمترین زمان بدون دادن هزینه و سختی کشیدن.امااین باراین عادات بدراکنارگذاشتیم تاپیروزشویم.

رنگ سبز:نماددموکراسی خواهی،حقوق بشرخواهی و آزادیخواهی مردم ایران،نه رنگ حزب وگروه خاص

(نوشته شده در 10/4/88)
رنگ سبزنمادمبارزات دموکراسی خواهانه مردم ایران است.رنگی که ابتدانمادکمپین انتخاباتی مهندس موسوی بود.دلیل انتخاب یک رنگ ودراینجاسبزبرای کمپین یک کاندیداچه بود؟
محمدرضاجلایی پور،جوان نخبه ایرانی عضوکمپین موج سوم که درابتدابرای دعوت ازخاتمی فعال بودوسپس از کاندیداتوری مهندس موسوی حمایت کردپیشنهاددهنده این ایده بود.
دربررسی دلیل انتخاب چندجنبه رامی توان درنظرگرفت. رنگ سبزبرای ایرانیان ازهربعدونظررنگ مقدس ومورد توجهی است.هم ملی وهم مذهبی.ازدیدگاه مذهبی رنگ سبز نشانه سیادت است وبه خاندان پیامبراسلام وشخص ایشان برمی گرددکه خوداو هم درمورداین رنگ سخنانی داشته اند.رنگ سبزرنگ آرامش است.نشانه صلح ودوستی وحتی در دین زرتشت هم بعنوان رنگ مقدس وآرامش مطرح است و جنبه ملی دارد.درعلم پزشکی ودراتاق عمل هم از لباسهایی به رنگ سبزاستفاده می شود.چراکه برای بیماران ازنظرروحی آرامش بخش است.درجامعه امروزی هم رنگ سبزرنگ سال است وبعنوان مدمورداستفاده مردم به خصوص جوانان است وگستردگی دارد.انتخاب رنگ سبزونه رنگ دیگربرای کمپین ازنظر دیگرهم دارای تحلیل وتفکر ویژه ای پشت خوداست که بایدحتماًموردتوجه قرارگیرد. خصوصابرای تنویرافکارمخالفان وناآگاهان.
یکی ازمحدودیتهای ویژه ای که خصوصادرمورداحزاب اصلاح طلب وکاندیداهای رقیب رئیس جمهور نهم وجودداشت،محدودیت رسانه وعدم دسترسی آنان به رسانه های دیداری و شنیداری بودکه ارتباط بامردم ورساندن پیام به آنان رابامشکلات عدیده روبرومی کرد.
درایران رسانه عام مستقل وجود ندارد.رسانه های ملی درحقیقت رسانه هایی دولتی هستند.ازصداوسیماگرفته تا روزنامه های دولتی.کاندیداهای رقیب دولت ازهیچ رسانه وروزنامه باگستره وسیع برای ارتباط با مردم و تشویق آنهابه رای دادن برخوردارنبودند.درموردمهندس موسوی این مسأله سطح وسیعتری راهم دربرمی گرفت وآن غیبت20ساله ایشان ازمحیط عمومی وعدم آشنایی جوانان باایشان بود.اولین شعارشان((هرشهروندیک ستاد))بود. سپس هرشهروند یک رسانه هم مطرح شد.دراینجابودکه نقش رنگ بسیاربارزترمی شود.یعنی یک رنگ به تنهایی،معرف یک فردویک طرزتفکروبینش شدوبه دلیل استقبال گسترده درجامعه موج سبز نام گرفت وخودبه تنهایی یک رسانه شددرسطح رسانه های عمومی.شایدبخشی ازاستقبال هم احساسی بوداماآنچه مسلم است پذیرش واقعیت رنگ سبزنشانه مهندس موسوی بود.حتی رسانه های دولتی به هرنوعی باآن مخالفت می کردند.عدم استفاده ازرنگ سبز توسط مجریان وبرنامه سازان صداو سیمابه هرشکل ودرهر جایی.استفاده ازالفاظی همانندلجن ورنگ لجنی ازسوی رسانه های نوشتاری اقتدارگرایان وموارددیگر.یک مسأله جالب وچیزی که ازسوی حامیان مهندس موسوی به فال نیک گرفته شدقرعه رنگ سبزبرای ایشان درقرعه کشی تبلیغات صداوسیمابود.
پس نقش رنگ سبزدرایام تبلیغات به خوبی اهداف مورد نظرکمپین مهندس موسوی رابرآورده کرد.نقش رنگ سبز بعدازبرگزاری انتخابات باقبل ازآن فرق کرد.اگرسبز قبل ازانتخابات معرف ومشخصه یک نامزدورنگ یک کمپین وپویش بود،بعدازانتخابات به نمادوسمبل یک جنبش عظیم اجتماعی دموکراسی وآزادی وحقوق بشرخواهانه وحق طلبانه صلح آمیزودورازخشونت وکاملامدنی تبدیل شد. قبل ازاین ودرهراعتراضی یاهیچ نمادی استفاده نمی شدو یاهرگروهی ازنمادی خاص استفاده می کرد.یکی باپرچم جمهوری اسلامی،یکی باپرچم شیروخورشیدودیگری باپرچم بدون آرم.یکی ازموارداختلافی اپوزیسیون همین مساله بود.رنگ سبزپرچم نیست که گروهی باپرچم ایران جلوی آن بایستند.دردوره تبلیغات کمپین احمدی نژاد ازپرچم جمهوری اسلامی استفاده می کردواینگونه القامی کردکه طرفداران مهندس موسوی باجمهوری اسلامی مشکل دارند.همان موقع هم یکی ازشعارهای معترضان پس گرفتن پرچم ایران بود.بعدازانتخابات هم گروههای معلوم الحال بازهم با استفاده ازپرچم شیروخورشیدوملی ایران سعی درخارج کردن جنبش خواسته یاناخواسته ازمسیراصلی بودند.همان کاری که سی سال بادامن زدن به مسائل کوچک وساختن اختلافات بزرگ ازآنهاوفراموشی مساله اصلی کردند.جنبش کنونی مردم جنبش انقلابی نیست چراکه به عواقب ویران کننده آن دردگرگونی ساختارهاوبنیانهای جامعه وحکومت وعقب بردن کشورآگاهند.جنبش کنونی جنبشی است اصلاحی که بامطرح کردن یک خواسته مشخص به شکل کاملاً مدنی و ضدخشونت آغازشدواکنون دامنه خواسته های اصلاحی خود راگسترش داده است.این جنبش به دلیل همان خواسته اولیه که همانابازپس گیری رای وبه شمارآوردن نظرووجودش بود باهمان نماد انتخاباتی وارد گود شدواکنون باخواسته های بیشتراماباهمان نمادمبارزه خودراادامه می دهد.این نمادچنان فراگیرشده که نه تنهادرداخل کشوردیگرهمه می داننداستفاده کنندگان این نمادچه می خواهندبلکه در سطح بین المللی به عنوان نماد دموکراسی خواهی ایرانیان تبدیل شده است.درایتالیاشهرداری یک شهراز آن استفاده می کند.درجایی دیگردرنمایش مدازآن استفاده می شودوجایی دیگرجشنواره ای راتسخیرمی کندونمونه های دیگر.امامخالفان آن غیرازکودتاچیان،همان کسانی هستندکه پیش ازآنکه حرفی برای گفتن داشته باشند ضعیف النفسانی هستندکه ازعدم توجه قرارگرفتن می ترسند. همان کسانی هستندکه سی سال بااختلافات کوچک اپوزیسیون ایران راازبین بردندوحال چون خودنمی توانندنمی خواهندکسی دیگرموفق شود.ولی این رستاخیز مردم ایران است که تارسیدن به هدفش هرچقدرکه زمان ببرد پای آن ایستاده اندورنگ سبزهم نمادآنان خواهد بود.
به امید پیروزی

دامنه داربودن اعتراضات

اتفاق مهمی که بعدازانتخابات واعلام نتایج وانجام کودتای انتخاباتی افتاد،اعتراضات دامنه دارمردمی بود.سابقه اعتراضات درجمهوری اسلامی به این شکل یعنی اعتراض خیابانی وبه صورت راهپیمایی به سالهای78و82بر می گرددکه هردوباربه دلیل طبقه ای بودن وعدم گستردگی توسط حاکمیت سرکوب شدونتیجه ملموسی درپی نداشت. وجوداین سابقه،تحلیل گران وحاکمیت وبخشی ازجامعه رابه این تصورانداخته بودکه اعتراضات محدودوکوتاه خواهدبودوبا سرکوب ودرنهایت دخالت رهبری چون گذشته به پایان خواهدرسید،اماعملاًچنین اتفاقی نیفتاد.
خیلی هاگفتندکه این اعتراضات ازطبقه خاصی بوده وهمه مردم راشامل نمی شودوآن رامحدودبه تهران ویکی دوشهر بزرگ دانستندکه به راحتی سرکوب می شود.امابه دلایل مختلف می توان این ایده راردکرد.
یکی ازویژگیهای اعتراضات اخیرودلیل طولانی تربودن و دامنه دارشدن آن نسبت به مواردمشابه گذشته بی طبقه بودن آن وحضورمردمی ازهرسن وجنس وپایگاه اجتماعی است.به راحتی می توان افرادمختلف ازکارگرودانشجووزن ومردومعلم واستادومذهبی ومردم عادی ازهرطبقه اجتماعی واقتصادی رادرراهپیمایی هادید.درمورددامنه اعتراضات هم که محدودبه شهرهای بزرگ است بایدخصوصیات این شهرهاوتفاوتهای آنهاباشهرهای کوچک رادرنظرگرفت؛هم ازنظرفضای بسته وامنیتی وهم ازلحاظ خصوصیات جمعیتی و نوع سازماندهی وحضورنیروهای سیاسی.بااین حال شهرهای کوچک هم هرزمان که موقعیتی بدست آوردندخصوصاً در روزهای آغازین اعتراضات خودرانشان دادند.بعنوان مثال درروز25خردادوروزقدس که همراه با جمعیت میلیونی تظاهر کنندگان تهران هزاران نفرازمردم معترض درشهرستانها نیز به خیابانها آمدند.که البته بازهم به دلیل فضای امنیتی حاکم امکان مخابره خبروارسال تصاویربه سختی ممکن شدودربعضی جاهاحتی امکان آن هم میسرنشد.نمونه این شهرهابندرعباس،کرمان ویزدوچندشهردیگربود.
امامسأله مهم درزمینه اعتراضات،ادامه آن است.باتوجه به ویژگی دولت های کودتایی نوع مقابله باآنهااهمیت زیاددارد.اعتراضات خیابانی مهمترین جلوه این مبارزات است که البته به دلیل هزینه بالانمی تواندهمیشه ادامه یابدودرموقعیتهای مناسب بایدبه این شیوه پرداخت.اما برای نشان دادن اعتراضات می توان راههای دیگری پیدا کردکه هم گستردگی داشته باشدوهم هزینه کم.مثل شعارنویسی روی اسکناس یادیوار.مهمترین نکته دراعتراضات فرسایش حکومت کودتایی است.استفاده از نیروهای خشن وسرکوبگروشیوه های خشونت آمیزتوسط حاکمیت دراعتراضات خیابانی هزینه انسانی اعتراضات را بالا می برد،اماهمین که الان نیروهای امنیتی در خیابانهاویادرپایگاههایشان به حالت آماده باش هستند، باعث خستگی وفرسایش آنان می شودومعترضان می توانند هرچندوقت یک باریک تظاهرات انجام دهند.این هم می تواندنشان دهنده ادامه اعتراضات باشدوهم باعث فرسایش بیشترنیروهای سرکوبگرشود.اماراههای دیگری که هم با آنهامی توان اعتراض رانشان دادوهم دامنه اعتراضات را گسترش دادوهم باهزینه کم بهره زیادتری برد،الله اکبرگفتن شبانه،استقبال ازمناسبتهاومکانهای حکومتی برای نشان دادن اعتراضات مثل اعیادمذهبی ونمازجمعه،علامت گذاشتن روی اسکناس هابارنگ سبز،شعارنویسی،استفاده ازعبارت موسوی رئیس جمهورمن اول هرپیامک وایمیل.(تاکنون این اعمال نتیجه مثبت خودراداشته است.)دراین زمینه راههای ابتکاری بسیاری می توان یافت امامهمترین نکته دراین راه این است که به حاکمیت و کودتاچیان نشان داده شودکه مردم مشروعیت آنهاراقبول نداشته وتا رسیدن به خواسته هایشان به اعتراضات خودادامه می دهند.
امانکته کلیدی رامهندس موسوی بعنوان لیدرجنبش و رئیس جمهورقانونی ومنتخب مردم دربیانه شماره9خودشان بیان کردندکه می تواندبعنوان مهمترین عامل برای ادامه اعتراضات و فرسایش حکومت کودتایی مطرح باشدو آن این بودکه:
امیدبه آینده رساترین اعتراض به حکومت ودولت کودتاست.
بایداین مساله رادرنظرداشت که زمان تحقق هدف مردم که هماناایران پیشرفته ودموکرات باقانون،عدالت وآزادی است مشخص نمی باشدوممکن است مدت زیادی به طول بینجامد وبرمعترضین است که باعلم به زمانبربودن تحقق خواسته های بحقشان خودرابرای مبارزه طولانی آماده نمایند.تلاش کودتاچیان ایجادخفقان،یاس، ناامیدی وسرخورده کردن مردم است که مردم بازنده نگه داشتن حس امیدآنهارا ناامیدمی کنند.

دموکراسی از بالا یا پایین

درفعالیت سیاسی دوران دانشجویی بحث های تئوریک درزمینه های مختلف بسیارانجام می دادیم؛درموضوعات مختلف عقیدتی وسیاسی واجتماعی واجرایی و... .یکی ازموضوعاتی که نظرهای بسیاری درموردآن مطرح می شدو جلسات بحث زیادوطولانی درموردآن انجام می گرفت همین بحث دموکراسی ازبالایاازپایین بود.دیدگاههای شخصی بسیار متفاوتی دراین زمینه وجودداشت وحتی گاهی بسیار متناقض.من خودم درآن زمان واقعابه یک نظرقاطع نمی رسیدم.یعنی ازهرزاویه به آن نگاه می کردم آن راهم درست وهم غلط می دیدم.گاهی بحث نتیجه دموکراسی از بالا بود.یعنی مابایدحکومت ودولت دموکرات داشته باشیم که همه استعدادها و نظرات و دیدگاههااجازه و توانایی بروزووجودپیداکنند.وقتی که همه علایق ازبالا مطرح شودکم کم به تمام سطوح جامعه رسوخ می کندواز دولت وحکومت دموکرات به جامعه وکشوردموکرات می رسیم.امادرمقابل،این نظرمطرح می شدکه فرهنگ جامعه ماپذیرای آن نیست.ما دارای فرهنگ قهرمان پرورو استبدادزده تاریخی هستیم که پذیرش تساوی حقوق برای همه درآن بسیارکم است.درخانواده هاحرف اول وآخررایک نفرمی زندوسایراعضای خانواده ملزم به پذیرش وتبعیت ازآن هستند.همین گونه هرچه نهادهای اجتماعی بزرگتر می شوند،کم وبیش همین جوبرآنهاغالب است.درچنین فضایی به هیچ عنوان دموکراسی ازبالا پذیرفته نمی شودوهرچه حکومت دراین راستاتلاش کنددرنهایت مقاومت درمقابل آن بسیارزیادخواهدبودوموفق نمی شودوشکست دولت درآن یعنی شکست دموکراتیزه شدن درکل جامعه.دیدگاه دیگر، دموکراسی ازپایین بود.دراینجااین نکته مطرح می شد که نخبگان سیاسی اجتماعی که به دنبال ایجاددموکراسی درجامعه هستندبایدباارائه آموزش های مختلف ازسطوح پایین جامعه وتشکیل نهادهای مدنی،همه افرادرابادموکراسی وامتیازات و مزیتهای چنین حکومتی آشنانمایندوضوابط حاکم برآن ونحوه بروز استعدادهاراآموزش دهند.دراین گونه مواردچنین جامعه ای باپتانسیل ایجادشده درآن خواه ناخواه به سمت دموکراسی پیش می رودوالبته فرآیندی است زمانبر.در مقابل به نوعی همان اشکالات پیشین برآن واردبودو خصوصادراین موردافرادبه طور عملی نیز درمورد آن چیزی ندیده وتجربه ای ندارند،پس امکان موفقیت باتوجه به ساختارمحافظه کارجامعه،کم می شودوالبته چون افراد حاضردرحاکمیت نیزوجوددموکراسی راخلاف منافع خودمی بینندبه هرشکل وسیاقی به مخالفت باآن می پردازندو به هرنوعی سعی درشکست این پروژه می نمایند.
این بحث دامنه داردرآن زمان باتحلیلهاونظرات گوناگون بدون نیل به نتیجه خاص ادامه داشت تاسال84وبه قدرت رسیدن دکتراحمدی نژاد.دراین جادرموردچرایی وچگونگی به قدرت رسیدن آقای احمدی نژادبحث نمی کنم امابه یکی از نتایج آن می پردازم.4سال ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد،نه به کلی اما به طور اساسی دیدگاههادر مورد نقش واثرریاست جمهوری ایران رادربین عموم مردم و البته گروه های خاص و نخبه اجتماعی دگرگون کرد.تا قبل ازآن وباتوجه به8سال ریاست جمهوری آقای خاتمی، دیدگاه بلااثربودن رئیس جمهوردرساختارقدرت جمهوری اسلامی،تقویت شده واین باورعمومی ایجادشده بودکه رئیس جمهورهیچ کاره است ودرجهت بهترشدن فضاواصلاح امور قدرتی نداردوالبته نظرخودآقای خاتمی درمورد تدارکاتچی بودن رئیس جمهورهم درهمین راستاارزیابی می شد.امااتفاقات بین سالهای84تا88نشان دادکه رئیس جمهور می تواندتأثیرگذارباشد،ممکن است نتوانداموررااصلاح کندودرجهت بهبودشرایط اقدام کندامامی تواندبه طور فجیع ودهشتناکی اوضاع رابدترازآنچه فکرش رامی توان کردبنماید.این دوره واین اعمال وکرداری که اوضاع عمومی جامعه رابدترازبدکرده بودبه طورچشمگیرسبب بالا بردن حساسیت عمومی دربین آحادجامعه شد.از عموم مردم گرفته تاگروههای نخبه اجتماعی ودانشجویی.دراین برهه وپس ازاتفاقات روی داده قبل وبعدازانتخابات دهم ریاست جمهوری وشوروشعوربالایی که ازسوی مردم،اعم ازعام وخاص،دراین دوره نشان داده شدبحث درمورددموکراسی ازبالایاپایین رانیزبادگرگونی مواجه کرد.ازآنجایی که سطح سوادوفکروآگاهی عمومی به نحو قابل شایانی بالارفته می توان به راحتی این مساله را مطرح کردکه ازپایین دیگرآمادگی کامل والبته نه مطلق به وجود آمده است.نتیجه بدست آمده رامی توان بدین گونه بیان کردکه:حدبینابینی رابایددرنظرگرفت.یعنی بین قشرمتوسط جامعه بابالابردن دیدوبیان گسترده فواید دموکراسی می توان طبقه تأثیر گذاری راتربیت وآماده کردکه درزمان خاص،که مطمئنا به زودی نیزخواهد بود، بتواندتأثیرخاص خودرابه بالاوپایین جامعه گذاشته و زمینه دموکراسی یعنی حکومت مردم برمردم باآزادی منطبق برفرهنگ جامعه وحقوق بشرشایسته جامعه ایرانی رافراهم بنماید.این راه،که راهی است سخت وپر سنگلاخ، بایدباتلاش وپشتکاروتقویت بنیه علمی وتئوریک و البته امیدبه آینده همراه باشد.
باشدکه باکمترین هزنیه ودرکوتاهترین مطلوبترین زمان ممکن به نتیجه مناسب برسد.