روزها وشبهای محرم است ویادمظلومان دشت کربلا؛امامن می خواهم به یاد مظلوم تازه ازدست رفته بنویسم.
از زمان که یادم می آید،چه درمدرسه چه درجاهای عمومی وچه درصداوسیما ،آنچه که بیش ازهرچیزازاهل بیت شنیده ام،سخن مظلومیت آنهابوده است.بانام بزرگ مظلوم عالم ،حضرت علی (ع)بزرگ شده ام وبه یادمظلومیت سید شهیدان بسیارگریسته ام.اماهیچ گاه فکر نمی کردم دردوران زندگی ام ودردوره استقرارحکومت دینی اسلامی ،آن هم ازنوع شیعه ،که داعیه دفاع از حق مظلوم آن ،گوش فلک راکرکرده،شاهد مظلوم واقع شدن کسی باشم که مراناخواسته به یاد بزرگ مظلومان تاریخ ،حضرت علی (ع)وامام حسین(س)بیندازد.امامتاسفانه امروزشاهدمظلوم واقع شدن بزرگ مرجع معاصر،افقه الفقهاواعلم العلما ،کسی که هم علی است وهم حسین،آیت الله العظمی حسینعلی منتظری هستم.
دراین چند روزبسیاربه این مرد بزرگ فکر کردم وگریستم.چنین مرجعی که تاسالها یقینابدون جانشین خواهد بود اماچه مظلومانه زیست وچه مظلومانه تربسوی معبودش پرکشید.آنچنان مظلوم که حتی خانواده ،مقلدان وعلاقه مندانش حتی اجازه برگزاری یک مراسم ساده رانیز برای او نیافتند.
اما اوتاابد ،بالاترازدیکتاتوران وپاسداران تاریکی،درتاریخ این مرزوبوم ودردل تمام آزادیخواهان به عنوان پدر حقوق بشر ایران زمین زنده وجاوید خواهد ماند.روحش شاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر