به دلیلی طی ده روز گذشته چندبار مجبور شدم به جایی پایین شهر برم. پایین تر از میدان شوش. دراین مسیر سه چهارباری از کوچه مسجد مهدیه خیابان فداییان اسلام رد شدم. باراول ازآن چه که دراین کوچه دیدم فقط شگفت زده ومتعجب شدم. باردوم علاوه برتعجب، قدری ترس هم در خودم احساس کردم بارسوم ترسم خیلی بیشتر شد وکاملا با ترس از آنجا رد شدم. البته این بار بیشتر فضای اطراف نگاه کردم. کوچه ای که بچه ها هم درحال بازی بودند ومغازه هایی که مشغول کاسبی روزمره خود بودند. باتمام ترس ونگرانی سعی کردم چندعکس از وضعیت این کوچه بگیرم اما نشد. بارآخر اما باترس کمتر وارد کوچه مسجدمهدیه شدم وباتمام جرات وجسارت از اتفاقات این کوچه فیلم گرفتم.
اما چه چیز این کوچه این قدر شگفتی برانگیز وترسناک بود؟
طول این کوچه حدود بیش از صد متر است. کوچه یکطرفه که ماشین ها درآن رفت وآمد می کنند ودو طرف آن پیاده رو است. پیاده رویی که هیچ عابرپیاده ای نمی تواند از آن عبور کند. چراکه درطول تمام این پیاده رو افراد درجمع های چندنفره مشغول استعمال مواد مخدر هستند. به راحت ترین شکل ممکن درانظار عمومی در جایی باتراکم جمعیت ورفت وآمد زیاد افرادی از سن های مختلف با تیپ های متفاوت که حتی به نظر فاصله طبقاتی هم داشتند، مشغول مصرف شیشه وکراک هستند.
نمی دانم تصمیم سازان وتصمیم گیران اجتماعی وفرهنگی وشهری ودولتی وغیردولتی چه می کنند وچه خواهند کرد، اما به راحتی می توان از بین رفتن یک بخش ویک گروه ویک طبقه از جامعه را دید اگر چشمی برای دیدن باشد.
اما چه چیز این کوچه این قدر شگفتی برانگیز وترسناک بود؟
طول این کوچه حدود بیش از صد متر است. کوچه یکطرفه که ماشین ها درآن رفت وآمد می کنند ودو طرف آن پیاده رو است. پیاده رویی که هیچ عابرپیاده ای نمی تواند از آن عبور کند. چراکه درطول تمام این پیاده رو افراد درجمع های چندنفره مشغول استعمال مواد مخدر هستند. به راحت ترین شکل ممکن درانظار عمومی در جایی باتراکم جمعیت ورفت وآمد زیاد افرادی از سن های مختلف با تیپ های متفاوت که حتی به نظر فاصله طبقاتی هم داشتند، مشغول مصرف شیشه وکراک هستند.
نمی دانم تصمیم سازان وتصمیم گیران اجتماعی وفرهنگی وشهری ودولتی وغیردولتی چه می کنند وچه خواهند کرد، اما به راحتی می توان از بین رفتن یک بخش ویک گروه ویک طبقه از جامعه را دید اگر چشمی برای دیدن باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر