مذاکرات ایران و1+5
هفته آینده از سرگرفته می شود. دورقبلی مذاکرات درنیویورک ودرحاشیه مجمع عمومی
سازمان ملل بدون نتیجه پایان
یافت.طبق توافق قبلی تا 24نوامبر تکلیف مذاکرات باید روشن شود.
باراک اوباما، رییس
جمهور ایالات متحده درسخنرانی سازمان ملل خود، مذاکرات هسته ای ایران وکشورهای 1+5
را بهترین والبته آخرین فرصت
برای دولت ومردم ایران دانست و حسن روحانی، رییس جمهور ایران نیز همین عبارت را
البته برای طرف مقابل بکاربرد و این
مذاکرات را آخرین فرصت کشورهای غربی جهت تعامل با ایران دانست.
اما من معتقدم این
مذاکرات فرصتی تاریخی برای هردو طرف مذاکره است. هم برای ایران و هم برای آمریکا.
به نظرم رییس جمهور
روحانی برسرمهمترین و حساس ترین پیچ تاریخی ایران قرار گرفته است. یک طرف تعامل باجهان
است
وحرکت روبه جلو
وپیشرفتی که حق مردم ایران است. طرف دیگر قابل وعدم به نتیجه رسیدن می باشدورفتن
به سمت تاریکی وناکجاآبادی که چیزی
جز عقب گرد وپسرفت بیشتر برای آن متصور نمی توان بود.
دولت یازدهم، دولت
اعتدال (معنی این عبارت را اصلا نمی توانم در اینجا درک کنم.) برآیند و نتیجه تمام
تفکرات ، جناح ها و
دسته بندی های سیاسی
جمهوری اسلامی است. پشت سر این دولت سالهاتجربه تلخ وشیرین از حضور افراد و فکرهای
مختلف در دولتهای پیشین است که می نواند بهترین
راهنمای عمل آن باشد.
رییس جمهور روحانی
جایی قرار گرفته که با یک تصمیم درست می تواند نامی ماندگاردر تاریخ ایران زمین
شود که سالهای سال از او وتصمیمش برای
جلو رفتن این سرزمین به نیکی یاد گردد.؛باوجود تمام سوابق وعملکرد خوب وبد پیشین.
نمونه ای مانند این
درتاریخ ایران شاید احمد قوام نخست وزیر دوره شاهنشاهی باشد. سیاستمداری کهنه کار
که درمیان مردم
شاید کمتر به
نیکنامی شهره بود. اما در بزنگاهی تاریخی، بایک تصمیم مهم وعملکردی چشمگیر، باوجود
مخالفتها وتردیدهای
بسیار دلواپسان
منفعت طلب، اجازه تجزیه ایران و جدا شدن آذربایجان توسط شوروی را پس از جنگ دوم
جهانی نداد.
این باعث شد تا نام
احمد قوام با وجود سوابق عملکرد بد و خوبش در تاریخ ایران ماندگار شود. به خاطر
گرفتن تصمیم درست ومهم در زمان حساس و عمل
به آن با پشتکار مثال زدنی با وجود فشار زیاد مخالفان .
به نظرم امروز دکتر
روحانی، بلا تشبیه، درچنین موقعیتی قرار گرفته است. جایی که باید خود را نشان دهد.
روحانی قبل از حضوردر عرصه انتخابات وباتجربه ای که در حکومت داشت
ازتمام محدودیت ها و نهادها و فشارهای قانونی و فراقانونی و غیرقانونی آگاه بود و باوجود همه
آنه قول داد و ازحل مشکلات گفت. امروز زمان عمل به وعده و وفای به عهد است. هنگام
تصمیم گیری.
زمان روشن کردن
مواضع در برابر مخالفان ومنتقدان و صاحبان نفوذ درحاکمیت است. حمایت از منافع ملی
یا تسلیم در برابر
مصلحت گروهی کوچک
قدرتمند در نهادهای قدرت.
احمدی نژاد باتمام
ندانم کاری ها و خدمت و خیانت های دانسته وندانسته اش در حق مردم و کشور، یک چیز
را ثابت کرد و آن
اینکه رییس جمهور می
تواند تدارکاتچی نباشد، اگر بخواهد. می تواند ایده هایش را محقق کند، اگر تکلیفش
را با اقلیت حاکم
ذی نفوذ وذی قدرت
روشن نماید. چراکه رییس جمهور در پشت سر خود، حامیان وعقبه اجتماعی دارد که او را
انتخاب کردند
تا به آنچه که دوست
دارند ودر حرفهای رییس جمهور یافتند برسند. باوجود همه فشارهایی که براو وارد
خواهد شد.
اکنون بردکتر حسن
روحانی است که نشان دهدرییس جمهور مردم است وبا حمایت وخواست کسانی که انتخابش
کردند، باعلم
به مقاومت ومخالفت
دلواپسان ، تصمیم نهایی را بگیرد. زمان برای او کم است. می تواند باتکیه بر قدرت
جمهور مردم، راه تعامل بادنیا را انتخاب
نماید وتکلیف خود را با مخالفان داخلی یکسره کند وباز هم ایران ومردمش را به سطح
اول دنیا برگرداند ویا اینکه در برابر فشار عده ای کوچک که منافع ومصالحشان در تحریم و
تقابل و جنگ و دروغ و عقب ماندگی است تسلیم شود.
باشد که رستگار شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر